Our Projects
«Μου πονεί η ψυχή μου. οι δικοί μας χύνουν το αίμα τους αποκάτου από το Σταυρό για να μας κάμουν ελεύθερους, και τούτος και όσοι του ομοιάζουν πολεμούν γι’ ανταμοιβή να τους σηκώσουν τη γλώσσα».
ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ
Πολυχώρος τέχνης
Ελισάβετ Μουτζάν Μαρτινέγκου
1801-1832
Δεκέμβριος 2018-Μάιος 2019
H ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΠΙΧΟΡΗΓΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Δραματουργική επεξεργασία-Σκηνοθεσία : Μαρία Φραγκή
Σκηνικά-Κοστούμια : Άννα Μαχαιριανάκη
Μουσική επιμέλεια: Μαρία Φραγκή Μουσική διδασκαλία:Γιάννης Βρυζάκης
Φωτισμοί : Παναγιώτης Μανούσης
Κίνηση: Νερίνα Ζάρπα
Φωτογραφία: Αναστάσης- Παναγής Μελέτης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Τάσος Ζιάκκας
Παίζουν οι ηθοποιοί (με αλφαβητική σειρά) :Βασίλης Βλάχος, Τάσος Ζιάκκας, Λεονάρντο Θίμο, Δανάη Καλαχώρα, Επαμεινώνδας Μουντζουρέας,Κλεοπάτρα Ροντήρη
Η Ελισάβετ Μουτζάν Μαρτινέγκου ανήκει με κάθε βεβαιότητα στην λόγια δραματουργία , μεταξύ νεοελληνικού Διαφωτισμού, προεπαναστατικής ατμόσφαιρας και ίδρυσης του Νεοελληνικού κράτους .
Το έργο της, « Ο Φιλάργυρος» αποτελεί εξαιρετικό δείγμα μιας εποχής ενώ αγγίζει με προσωπικό, ιδιαίτερο τρόπο ένα από τα πιο συνηθισμένα μοτίβα στο παγκόσμιο θέατρο, τη φιλαργυρία και τις συνέπειές της.
Το έργο διαρκεί 75 λεπτά, χωρίς διάλειμμα.
Κυριακάτικο Δίπτυχο
Οι παραστάσεις , κάθε Κυριακή του Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου 2019, θα έχουν δύο μέρη ως εξής:
Την θεατρική παράσταση « Ο Φιλάργυρος».
Μία διάλεξη ή μια ανάγνωση με τη μορφή αναλογίου ενός άλλου κειμένου της εποχής όπως π.χ. Η γυναίκα της Ζάκυθος , Ο Θούριος του Ρήγα κ.ο.κ.
ΑΡΗΣ ΡΕΤΣΟΣ
"ΕΠΕΑ ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ"
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2015, 20.30
ΑΠΟΛΛΩΝΙΟ ΩΔΕΙΟ, ΦΕΡΩΝ 16, 4ος όροφος
“Φωνή χωρίς όρια”
Εργαστηριακό/βιωματικό σεμινάριο .
1η ημέρα: Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2014 και ώρα 17.00 έως 21.00
2η ημέρα: Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2014 και ώρα 17.00 έως 21.00
3η ημέρα: Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2014 και ώρα 09.00 έως 13.00
Ολυμπιακό Αθλητικό Κέντρο Αθηνών “ΣΠΥΡΟΣ ΛΟΥΗΣ”, Αίθουσα “Γ. Κασσιμάτης”,
Λεωφόρος Ολυμπιονίκου Σπύρου Λούη, είσοδος επισήμων
Κείμενα για επεξεργασία:
ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
http://www.greek-language.gr/greekLang/literature/anthologies/new/show.html?id=286
http://www.greek-language.gr/greekLang/literature/anthologies/new/show.html?id=234
http://www.greek-language.gr/greekLang/literature/anthologies/new/show.html?id=242
http://www.greek-language.gr/greekLang/literature/anthologies/new/show.html?id=255
http://www.greek-language.gr/greekLang/literature/anthologies/new/show.html?id=265
http://www.greek-language.gr/greekLang/literature/anthologies/new/show.html?id=272
http://www.greek-language.gr/greekLang/literature/anthologies/new/show.html?id=269
http://www.greek-language.gr/greekLang/literature/anthologies/new/show.html?id=257
http://www.greek-language.gr/greekLang/literature/anthologies/new/show.html?id=258
http://www.greek-language.gr/greekLang/literature/anthologies/new/show.html?id=228
ΘΕΑΤΡΟ
http://www.greek-language.gr/greekLang/literature/anthologies/new/show.html?id=294
http://www.greek-language.gr/greekLang/literature/anthologies/new/show.html?id=298
ΠΟΙΗΣΗ
http://www.myriobiblos.gr/afieromata/dimotiko/txt_kavafis.html
Αὐλόπορτα
Γιὰ μιὰν εἰκόνα τοῦ Ροϊλοῦ
ΠΑΛΙΑ, κλειστή, μανταλωμένη αὐλόπορτα. −
Ὁλόρθη ἐκεῖ στημένη, ἀκοίμητη,
Μὲ τὰ λιοπύρια καὶ μὲ τὰ χιονόβροχα,
Τοῦ καρπισμένου κήπου φύλακας,
Σαπίλα τρώει τὰ ξύλα σου
Καὶ καταλεῖ ἡ σκουριὰ τὰ σίδερα.
Μὲ τὶς μακρόβλαστες κληματαριὲς
Χλωροστεφάνωτη,
Λιγόφωγη κι' ἀποσκιωμένη ἡ ὄψη σου
Δείχνει ἀπ' τὶς χρυσωμένες χαραγές της
Πὼς πίσωθέ σου ὁ ἥλιος λάμπει
Ὁλόφωτος.
Παλιά, κλειστή, μανταλωμένη αὐλόπορτα,
Σωριάσου κάτω − ἢ διάπλατη ἄνοιξε!
Γ.Δροσίνης, Κλειστά Βλέφαρα 1914−1917, 2η έκδοση, Αθήνα, Σιδέρης, 1918, σ. 23
ΚΙΘΑΡΑ
Η νύχτα νείρεται άγρυπνη στό ανάβατο λογγάρι
καί τ' άστρα ανοιχτολάμπουνε σάν πιό κοντά νά σκύφτουν
καί μιά κιθάρα αγέρινα τραγούδια απολαγγέβει
ξυπνώντας αναφυλλητά χαρμόσυνα στά φράξα.
Γλαφκή 'ναι μέσ' στήν ξαστεριά τής Αττικής η γύμνια.
Μά εγώ ξεχνώ καί τό γερτό κεφάλι μου φωλιάζω
μέσ' στά ζεστά σου γόνατα. Σά χάδια ανθών ή φύλλων
τό μέτωπό μου αγγίζουνε, τά βλέφαρά μου κλούνε.
Πώς στάλες που από τά δεντρά σέ λίμνη γιά ποτάμι
στάζουν αργά σάν τής βροχής η σύγκλυση περάσει,
παλιοί καί τώρα αντίλαλοι λιγαίνοντας λαρώνουν.
Καί ήθελα απόψε, αγάπη μου, νά θράσεβε τό θάμα
τό μυθικό καί πράσινες τού δάσους νά γενούμε
ζωές καί τού βουνού πνοή νά σμίγει τά κλαδιά μας.
Π. Βλαστός, Η Αργώ κι άλλα ποιήματα, Oxford,Oxford University Press, 1921, σ. 18
ΕΡΩΣ ΕΝ ΚΛΩΒΩι
Τὸ ἔαρ μόνον ἡ ᾠδὴ κοσμεῖ τῆς ἀηδόνος,
Ὁ ἔρως τὴν νεότητα καὶ μόνην στεφανοῖ,
Ἅμα δ' οἱ πρῶτοι παγετοὶ φανῶσι τοῦ χειμῶνος
Και ἀηδόνες κ' ἔρωτες ἀφίπτανται κοινῇ.
Ἀλλ' ὡς ὁ θέλων μὲ ᾠδὰς τοὺς πάγους νὰ κοσμήσῃ
Τὸν ἀηδόνα εἰς κλωβὸν ἐγκλείει συλλαβὼν
Ὁ θέλων καὶ τὸ γῆράς του ὁ ἔρως νὰ στολίσῃ
Πρέπ' εἰς τοῦ γάμου καὶ αὐτὸν νὰ κλείσῃ τὸν κλωβόν.
Νίκος.
1879
Ν. Γ. Καμπάς, Ποιήματα και Πεζά, Νεοελληνική Βιβλιοθήκη, Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη, Αθήνα 2002, σ. 157
«Σ'έπιασα στα πράσσα …»
24
Σ' ἔπιασα 'στὰ πράσσα,
διάκο μὲ τὰ ῥάσσα,
Μιᾶς μαμμῆς 'γελοῦσες,
μάννας τοῦ διαβόλου,
κι' ὅλο τὴς 'μιλοῦσες
'στὴν ὁδὸν Αἰόλου.
Διὰκο, μὴν ξεχάνῃς
ποῖον φέρεις σχῆμα,
μὴν τὸ ξανακάνῃς
ἕνα τέτοιο κρῖμα.
'Στῆς τιμῆς τὸν κόσμο δίνουν ἀφορμὴ
σὰν 'μιλοῦν 'στοὺς δρόμους διάκος καὶ μαμμῆ.
Γ. Σουρής, Ποιήματα, τόμος έκτος, μέρος β΄, Αθήνα, τυπογ. Π.Δ. Σακελλαρίου, 1902, σ. 26
ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
(τοῦ Μπάϊρον)
Τὰ νησιὰ τῆς Ἑλλάδας! ὦ νησιὰ βλογημένα,
Ποῦ μὲ ἀγάπη καὶ φλόγα μιὰ Σαπφὼ τραγουδοῦσε,
Ποῦ πολέμων κ' εἰρήνης δῶρα ἀνθίζαν σπαρμένα,
Ποῦ τὸ φέγγος του ὁ Φοῖβος ἀπ' τὴ Δῆλο σκορποῦσε!
Ἄχ, ἀτέλειωτος ἥλιος σᾶς χρυσώνει ὡς τὰ τώρα,
Μὰ βασίλεψαν ὅλα, ὅλα τἄλλα σας δῶρα!
Καὶ τῆς Χίος τὴ Μοῦσα, καὶ τῆς Τέως τὴ λύρα,
Ἀντρειοσύνης κι ἀγάπης δοξαρίσματα πρῶτα,
Σὲ ἄλλους τόπους γιὰ φήμη τὰ μετάφερε ἡ Μοῖρα,
Γιατί ἡ μαύρη τους μάννα μήτε ἄ ζοῦνε δὲ ρώτα!
Κι ἀντιλάλησαν ξάφνω παραπέρα στὴ Δύση
Ἀπ' ἐκεῖ ποῦ ἀνθίζαν τῶ «Μακάρων αἱ νῆσοι».
Τὰ βουνὰ τὸ μεγάλο Μαραθώνα θωρᾶνε,
Κ' ἡ ἀθάνατη βλέπει τὰ πελάγη κοιλάδα.
Ἐδῶ πέρα μονάχος συλλογιόμουν πῶς νἆναι
Θὰ μποροῦσε καὶ πάλε μιὰ ἐλεύτερη Ἑλλάδα!
Γιατὶ πῶς νὰ κοιτάζω τὸ Περσάνικο μνῆμα,
Καὶ νὰ λέγω πῶς εἶμαι τῆς σκλαβιᾶς κ' ἐγὼ θῦμα!
Στὸν γκρεμνὸ ποῦ ἀντικρύζει τὴ μικρὴ Σαλαμῖνα,
Μιὰ φορὰ βασιλέας θρονιαζότανε. Κάτου
Δίχως τέλος καράβια μὲ τἀμέτρητα ἐκεῖνα
Μαζευόντανε πλήθη. Εἶταν ὅλα δικά του.
Τὴν αὐγὴ μὲ καμάρι τὰ μετροῦσε ἐκεῖ πέρα,
Μὰ τί γένηκαν ὅλα σάνε βράδιασε ἡ μέρα!
Ποῦ εἶν' ἐκεῖνα! Ποῦ εἶναι, ὦ πατρίδα καημένη!
Κάθε λόγγος σου τώρα κι ἀκρογιάλι ἐβωβάθη!
Τῶν παλιῶν τῶν ἡρώων ἕνας μῦθος δὲ μένει,
Τῆς μεγάλης καρδιᾶς τους κάθε χτύπος ἐχάθη.
Καὶ τὴ λύρα σου ἀκόμα τὴν ἀφῆκες, ὠημένα!
Ἀπ' τοὺς θείους σου ψάλτες νὰ ξεπέσῃ σ' ἐμένα!
Μὲς στὸν ἄδοξο δρόμο ποῦ μιὰ τύχη μὲ σέρνει
Μὲ φυλὴ ποῦ σηκώνει τῆς σκλαβιᾶς ἁλυσίδα,
Κάποιο βάλσαμο κρύφιο στὸ τραγούδι μου φέρνει
Ἡ ντροπὴ ποῦ μὲ πιάνει γιὰ μιὰ τέτοια πατρίδα!
Καὶ τί νἄχῃ ἐδῶ ἄλλο ποιητὴς παρὰ μόνο
Γιὰ τοὺς Ἕλληνες πίκρα, γιὰ τὴ χώρα τους πόνο!
Πρέπει τάχα νὰ κλαῖμε μεγαλεῖα χαμένα,
Καὶ ντροπὴ νὰ μᾶς βάφῃ ἀντὶς αἷμα, σὰν πρῶτα;
Βγάλε, ὦ γῆς δοξασμένη, ἀπ' τὰ σπλάχνα σου ἕνα
Ἱερὸ ἀπομεινάρι τῶν παιδιῶν τοῦ Εὐρώτα!
Ἀπ' ἐκειοὺς τους Τρακόσους τρεῖς ἄν ἔρθουνε, φτάνουν
Ἄλλη μιὰ Θερμοπύλα στὰ βουνά σου νὰ κάνουν.
Πῶς! Ἀκόμα σωπαίνουν; Πῶς! Ἀκόμα συχάζουν;
Ὄχι, ὄχι! Ἀκούγω τὶς ψυχὲς ἀπ' τὸν ᾍδη
Σὰν ποτάμι ποῦ τρέχει μακρινὰ, νὰ φωνάζουν:
«Ἕνας μόνο ἄς σαλέψῃ ζωντανὸς, καὶ κοπάδι
Ἀπ' τῆ γῆς ἀποκάτου λεβεντιὰ ξεκινοῦμε.
Εἶναι αὐτοὶ ποῦ κοιμοῦνται• ἐμεῖς ἀκομα σ' ἀκοῦμε!»
Ἄχ, τοῦ κάκου, τοῦ κάκου! ἄλλες λύρες στὰ χέρια!
Μὲ σαμιώτικο τώρα τὸ ποτήρι ἄς γεμίσῃ.
Ἄφινε αἷμα καὶ μάχες γιὰ τὰ τούρκικα ἀσκέρια,
Καὶ καθένας τὸ αἷμα τοῦ ἀμπελιοῦ του ἄς μᾶς χύσῃ!
Δές τους! Ὅλοι ξυπνᾶνε καὶ πετοῦν ὡς ἀπάνω,
Τοῦ μικρόψυχου Βάκχου τὸ ἐγκώμιο σὰν κάνω!
Τὸν Πυρρίχιο χορό σας ὡς τὰ τώρα βαστᾶτε,
Ἡ Πυρρίχια ἡ «φάλαγξ» ποῦ νὰ πῆγε, καημένοι!
Ἀπὸ δυὸ τέτοια δῶρα πῶς ἐκεῖνο ξεχνᾶτε
Ποῦ ψυχὲς ἀντρειώνει καὶ καρδιὲς ἀνεσταίνει!
Καὶ τὰ γράμματα ἀκόμα ἑνὸς Κάδμου κρατεῖτε•
Τάχα νἆταν γιὰ σκλάβους τὰ ψηφιά του θαρρεῖτε;
Τὸ Σαμιώτικο χύνε στὸ ποτήρι ὡς τὰ χείλη!
Ὄξω οἱ λῦπες! Ἐλᾶτε μὲ τὴν πλώσκα γεμάτη!
Ἔτσι ἔψελνε ὁ θεῖος Ἀνακρέοντας, φίλοι!
Σκλάβος εἶταν κ' ἐκεῖνος, μὰ ἑνὸς Πολυκράτη.
Ἀπὸ ξένους τυράννους δὲν ἐγνώριζαν τότες•
Εἶταν αἷμα δικό τους, σὰν κι αὐτοὺς πατριῶτες.
Τὴ Χερσόνησο ἕνας μιὰ φορὰ τυραννοῦσε,
Μὰ διαφέντευε πρῶτος τὰ καλὰ, τὴν τιμή της.
Μιλτιάδη τὸν λέγαν. Ἄχ, καὶ πάλε νὰ ζοῦσε!
Ἕνα ἄς εἶχε ἡ πατρίδα τέτοιο πάλε παιδί της!
Βασιλιὰς σὰν κ' ἐκεῖνον ποιό λαὸ δὲ μαγεύει!
Βασιλιὰς ποῦ μὲ ἀγάπη μοναχὴ σὲ δεσμεύει.
Στὸ ποτήρι μου πάλε τὸ Σαμιώτικο χύνε!
Στὸ Σουλιώτικο βράχο, πρὸς τῆς Πάργας τὸ χῶμα,
Γενεὰ σιδερένια ὡς τὰ σήμερα εἶναι,
Ποῦ ἀπὸ μάννες Δωρίδες λὲς καὶ βγαίνει ἀκόμα.
Ἴσως μένει ἐκεῖ πέρα κάποιος σπόρος κρυμμένος,
Ποῦ θὰ δείξῃ ἄ δὲν εἶναι Ἡρακλείδικο γένος.
Ἀπ' τοὺς ἄπιστους Φράγκους λευτεριὰ μὴ ζητᾶτε!
Ἐκεῖ ζοῦν ἡγεμόνες ποῦ πουλοῦν κι ἀγοράζουν.
Μὲ δικό σας τουφέκι καὶ σπαθὶ πολεμᾶτε!
Αὐτοῦ θἄβρετ' ἐλπίδα, κι ὅ,τι θέλουν ἄς τάζουν.
Ζυγὸς Τούρκου, μὲ Φράγκου πονηριὰ σὰν ταιριάσουν
Τὴν ἀσπίδα, ὅσο νἆναι δυνατὴ, θὰ τὴ σπάσουν.
Μὲ Σαμιώτικο πάλε τὸ ποτήρι ἄς γεμίσῃ!
Μὲς στὸν ἴσκιο χορεύουν οἱ κοπέλλες μας πάλι•
Σὰν τὰ μαῦρα τους μάτια δὲν εἶδε ἄλλα ἡ φύση,
Μὰ σὰ βλέπω τὴ νιότη καὶ τἀφρᾶτα τους κάλλη,
Τὸ δικό μου τὸ μάτι τὸ θολώνει μιὰ στάλα,
Ποῦ γιὰ σκλάβους τὸ θένε τῶ βυζιῶν τους τὸ γάλα!
Στοῦ Σουνιοῦ θὰ καθίσω τὸ μαρμάρινο βράχο,
Σύντροφό μου τὸ κῦμα τοῦ Αἰγαίου θὰ κάνω,
Αὐτὸ ἐμένα νἀκούγῃ, κ' ἐγὼ ἐκεῖνο μονάχο,
Κ' ἐκεῖ ἀπάνω σὰν κύκνος μὲ τραγούδι ἄς πεθάνω.
Δὲ σηκώνει ἡ ψυχή μου σκλάβα γῆ! Χτύπα κάτω
Τῆς σκλαβιᾶς τὸ ποτήρι, κι ἄς πάῃ νἆναι γεμᾶτο!
Α.Εφταλιώτης, Παλιοί Σκοποί (από ξένες γλώσσες), Αθήνα, Εστία, 1909, σ. σ. 81−85
Ευριπίδης, Aθηναίος | Σεφέρης Γιώργος |
Γέρασε ανάμεσα στη φωτιά της Tροίας και στα λατομεία της Σικελίας. Tου άρεσαν οι σπηλιές στην αμμουδιά κι οι ζωγραφιές της θάλασσας. Eίδε τις φλέβες των ανθρώπων σαν ένα δίχτυ των θεών, όπου μας πιάνουν σαν τ' αγρίμια· 5 προσπάθησε να το τρυπήσει. Ήταν στρυφνός, οι φίλοι του ήταν λίγοι· ήρθε ο καιρός και τον σπαράξαν τα σκυλιά. |
||||
(από τα Ποιήματα, Ίκαρος 1974)
|
OPERA PROJECT
Νέο τμήμα ΜΕΛΟΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
Για νέους επαγγελματίες και προχωρημένους σπουδαστές οι οποίοι θέλουν να αποκτήσουν εμπειρία αλλά και να συμμετέχουν στην συναρπαστική διαδικασία παραγωγής μιας όπερας.
Θα διδαχθούν ανάλυση ρόλου , σκηνική κίνηση, υποκριτική και στο τέλος της χρονιάς θα ανέβει ένα έργο όπου οι συμμετέχοντες θα αναδείξουν τις δεξιότητες που απέκτησαν κατά τη διάρκεια του προγράμματος.
Μπορούν να λάβουν μέρος σπουδαστές από την Β΄ Ανωτέρα έως και νέοι πτυχιούχοι.
Το πρόγραμμα φιλοδοξεί να δώσει στους συμμετέχοντες μία ολοκληρωτική δημιουργική εμπειρία με σκοπό την προαγωγή της λυρικής τέχνης.
ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ
Μαρία Φραγκή, Σκηνοθέτης-Θεατρολόγος
Το μάθημα απευθύνεται σε παιδιά, εφήβους και ενήλικους. Ανάλογα με την ομάδα στην οποία ανήκει ο κάθε ασκούμενος, θα έχει την ευκαιρία να γευτεί την απογείωση της υποκριτικής τέχνης μέσα από προσωπική και ομαδική δουλειά στην κίνηση, στη φωνή, στην έκφραση, στον αυτοσχεδιασμό και πάνω απ’ όλα στην επικοινωνία.
Ο προσωπικός σχεδιασμός εργασίας (portfolio) του κάθε μαθητευόμενου έχει άμεση σχέση με τις ανάγκες, τις επιθυμίες και τις προοπτικές που τον συνδέουν με τη θεατρική τέχνη.
Η κύρια μέθοδος που διαπερνά τον κορμό των μαθημάτων είναι η ψυχοτεχνική, πάνω στην οποία έχει χτιστεί όλη η σύγχρονη υποκριτική τέχνη αλλά και η παιδαγωγική του θεάτρου.
Ώρες μαθημάτων:Κάθε Σάββατο, 12.00-14.00 και/ή 17.00-19.00, από τον Οκτώβριο 2013 έως τον Απρίλιο 2014
Πρώτη συνάντηση:12/10/2013, στις 12.00, στο Απολλώνιο Ωδείο, Φερών 16, 4ος όροφος
"Μασκαράδες, καρναβάλια και γιορτές αγροτικές"
Λαϊκός πολιτισμός και παραδόσεις του χειμώνα
Γονιμικά δρώμενα, μαγικοθρησκευτικές επικλήσεις , αποκριάτικα έθιμα, λαϊκός πολιτισμός και παραδόσεις είναι στην ημερήσια διάταξη όλες τις μέρες της περιόδου που ξεκινά από το Δεκέμβριο και κορυφώνεται στην περίοδο της Αποκριάς. Σ’ ένα κύκλο που μας θυμίζει και μας γνωρίζει αυτή την πορεία του λαού μας και του πολιτισμού μας θα δούμε από κοντά πώς εκδηλώνονται αυτές οι παλιές πρακτικές στην εποχή μας με πολύ συγκεκριμένα παραδείγματα από την ανθρωπολογία, τη λαογραφία, τη λογοτεχνία, το θέατρο, το τραγούδι κ.α.
Οι γονείς που θέλουν να παρακολουθήσουν τον κύκλο θα μπορούν να έρθουν με τα παιδιά τους (που θα συμμετάσχουν δωρεάν) και θα πάρουν μέρος στα εργαστήρια κατασκευών μάσκας, κοστουμιών , μεταμφιέσεων , μαγικών αντικειμένων κ.ο.κ.
Τα εργαστήρια και οι διαλέξεις θα γίνονται κάθε Σάββατο (στις 17.00) από τις 9 Φεβρουαρίου και μέχρι τις 16 Μαρτίου , μέρα της μεγάλης αποκριάτικης γιορτής που θα σημάνει και την ολοκλήρωση του κύκλου.
Θα κάνουν εισηγήσεις και εργαστήρια οι καθηγητές: Μ.Τερζοπούλου, Ε.Μύστακας, Α.Τσοτσορού, Κ.Κάσσης, Μ.Τσώνη, Α.Μαχαιριανάκη
Πληροφορίες: 210-8815219, [email protected], [email protected]
ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΣΗΣ
ΣΤΗ ΣΚΗΝΙΚΗ ΠΡΑΞΗ
ΕΑΡΙΝΟ ΕΞΑΜΗΝΟ:Μάρτιος-Ιούνιος 2013
https://www.youtube.com/watch?v=Vp5Rz0LqUSM&feature=player_embedded#at=158
https://www.youtube.com/watch?v=BRO9BAGN3qA
https://www.youtube.com/watch?v=Hr4xI8yZFXk
ΑΠΟΛΛΩΝΙΟ ΩΔΕΙΟ, Αριστοτέλους 69, Πλ.Βικτωρίας – Αθήνα/210 8815219
[email protected], [email protected]
Φεστιβάλ Μαθητικής και Καλλιτεχνικής έκφρασης και δημιουργίας
Θανάσης Σαράντος (θεατρικό αναλόγιο)
Ο Αμερικάνος
Γυναικών Πάθη
Σκηνική Εγκατάσταση Λόγου
Σκηνοθεσία: Μαρία Φραγκή
Μουσική: Βασιλική Αντωνάκη
Κατασκευές: Σαλώμη Μακαρονίδου
Παίζουν:
Τερψιχόρη Γκιόκα
Σάντυ Σπυρίδη
Νικολέττα Γκριμέκη
Βίντεο: Αλεξάνδρα Ξύδα
με τη Σοφία Ξύδα
Στροφή
Ο ξεπεσμένος δερβίσης
Σκηνική απόδοση του διηγήματος σε διδασκαλία Μ.Φραγκή
Συμμετέχουν:
Βασιλική Καφφέ
Αναστασία Κοτσιαφίτου
Ιωάννης Κουρής
Μαρία Νταγκουνάκη
Μαρία Παπαδοπούλου
Αφροδίτη Πεβερέτου
Κωνσταντίνος Καράτσιαλος( θεατρική αφήγηση)
Ως καπνού σκιά